wtorek, 11 października 2011

Era Mgieł

Mgły opanowały miasto. Stworzyły swoją własną baśń w szarej codzienności. Otworzyły przestrzeń dla złotych chochlików panoszących się na granicy dnia i nocy - w porze, w której można zobaczyć wszystko, od zwykłych, prostych skrzatów przez cuchnące zgnilizną trolle aż po Szalonego Kapelusznika żądającego szmacianej lalki i koniecznie migdałka. W porze, w której nic nie dziwi i dziwi jednocześnie wszystko.


















 W tej bajce przewija się notorycznie motyw walki dobra i zła. Po stronie dobra pachnie poranna herbata, deszcz przerabia moje prowizorycznie ułożone włosy w pełnoprawną wełnę, a słońce tylko od czasu do czasu walnie jakiś obraz na ścianie. Po stronie dobra powstają poważne projekty.
Po stronie zła suną na taśmie produkcyjnej ludzie. Różnych rozmiarów i płci. A w międzyczasie dostają dożylnie dawkę teorii o sile oddziaływania elektrostatycznego, o potencjałach i natężeniach, o substratach i produktach, o stanach równowagi związków i o tym, że broń boże nie powinni sądzić inaczej, gdyż jest to wysoce nieopłacalne i nikomu niepotrzebne. Całej sytuacji towarzyszy katharsis.
Ale to już temat na inną notę.

5 komentarzy:

  1. Unosząca się mgła zasłoniła wschód słońca, a słońce jest dzisiaj mleczno białe. Pierwsza jesienna pełnia jest jak pogański nowy rok, tak właśnie mam zapisane w kalendarzu zdarzeń.
    Dzisiaj jest pierwszy dzień roku, słońce stało się odbiciem księżyca, świat pokrył się mleczno białą mgłą i zaczynają rozbrzmiewać pierwsze nuty chaosu. To nuty niepokoju, świadczące o nowym początku.

    pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Na zdjęciach mgły (Właśnie skończyłam "pracę" nad wierszem, który się pisał pod wpływem mgieł. Ciekawe takie zapętlenia sieciowe (i nie tylko).) przypominają mi dym z papierosa... Kiedyś bardzo lubiłam palić ;). Psisko już widać wywęszyło zimę ;). Lubi śnieżne kulki? Jeden z moich kotów bardzo. Pies, który jest już gdzie indziej, a może go nie ma, też lubił łapać śniegowe "patyki" :). Pozdrawiam ciepło :)...

    OdpowiedzUsuń
  3. A i owszem, lubi, do momentu, w którym futro jej całe nie namoknie od śniegu ;). Pochwalisz się wierszem? ;>

    OdpowiedzUsuń
  4. Tak, trzeba wierzysz w szczęście, dziękuję za udział w candy i życzę jutro powodzenia!

    OdpowiedzUsuń
  5. Odpisuję u Ciebie, pewnie łatwiej dotrzesz do odpowiedzi. Ten szalik nie jest robiony na drutach! Ale na palcach. Właśnie to jest jego fenomen, bo ja jestem leniwcem, jeśli chodzi o druty i nie chce mi się uczyć. :D

    OdpowiedzUsuń